Geleneksel tanımıyla, ahlak felsefesinde, tüm ahlaki yargılarımızı kendilerinden türetilebileceğimiz, birbirleriyle tutarlı kurallar dizisi olarak ifade edilir. Ancak örneğin, Sofistler, sadece yasaların değil, ahlak kurallarının da yer ve zamana göre değiştiğini gözlemleyerek, bunların da insan eliyle konulmuş ilkeler olduklarını ve bu açıdan genel geçer ve değişmez olan doğa yasalarından farklılık gösterdiklerini öne sürmüşlerdir. Öte yandan dini felsefi görüşlere göre, ahlak ilkeleri Tanrı’nın kendisi tarafından belirlenmektedirler. Örneğin, Duns Scotus’un voluntarizmine göre, iyi, Tanrı istediği için iyidir. Tanrı isteseydi başka bir ahlak kuralları sistemi de koyabilirdi. Benzer şekilde Ockhamlı William’a göre de, ahlak kurallarının temeli Tanrı’nın özgür istencidir. John Locke’a göre ise, doğuştan gelen hiç bir şey olmadığı için, bütün ahlak kuralları da temellendirilmek zorundadır, yani geçerlilikleri için kanıt göstermek gerekir.